Sja.. het regent nog steeds.. de fietsen hebben we nog steeds gehuurd, maar niet meer gebruikt! En eigenlijk willen we nog zoveel zien en doen! Vooral op de fiets.
We wagen het er maar op.. met de poncho's in de tas stappen we toch op de fiets om weer naar Commewijne te fietsen, maar dan om Fort Nieuw Amsterdam te gaan zien. Vijf jaar geleden hebben we dit fort ook bezocht, er staan kanonnen, dus dit zal weer een succes zijn :) Eerst moeten we door de stad fietsen, en dan 10 kilometer omhoog over de Henk Arronweg en bij t puntje van de Surinamerivier met een bootje oversteken naar de wijk Commewijne.
We zijn nog niet halverwege de stad en daar begint het te druppelen.. snel stoppen we om de poncho's vast om te doen.. we missen er 1 ai ai .."We fietsen door!" roept stoere Wiebe, maar het begint echt hard te plenzen. Het is nog steeds erg warm, dus die poncho's plakken tegen je lijf, je wordt dus alsnog aan beide kanten nat! Misschien nog wel viezer nat dan zonder poncho. We besluiten toch te stoppen, want straks 10 kilometer fietsen terwijl je doorweekt ben, is ook niet echt een aanrader. Ik zie een nieuwe antibioticakuur al opdoemen. We kopen nog een paraplu erbij.. dan zouden we allemaal voorzien zijn van in ieder geval een soort van regenbescherming.
De regen stopt gelukkig na een minuutje of 10, en ja, wij bikkels vervolgen onze fiets tour. Een hele goede gok, want de rest van de dag blijft het droog euhh.. hebben we de zonnebrand wel meegenomen?!
Het is een mooie route, een grote autoweg maar die leidt langs kasten van huizen! Wat mooi om te zien zeg. Als we na een hele tijd zo'n pijn in de bilpartij hebben dat we even moéten stoppen, vragen we meteen hoe ver het nog is. We zijn er al! Alleen nog oversteken en daar liggen de bootjes! Jaaaaa wat goed van ons.
De boot is weer een hele belevenis. Hero veert ervan op! Trekt z'n aller grootste lach en gaat aan de reling van het bootje staan. Ik herhaal een paar keer het woord 'boot' voor hem zodat hij het woord en het begrippen leren en JA!!! HIJ ZEGT HET! Weliswaar met veel creativiteit te horen, maar het klinkt als iets zoals 'Boo' Ohh geweldig, wat gaat die kleine man toch hard.Je leert het woord 'boot' toch het snelst als je ook echt in een boot zit dan dat je 'm op een plaatje ziet.
Aan de overkant hoeven we nog maar een heel klein stukje door een dorpje te fietsen, én langs een grote speeltuin die zéker niet onopgemerkt voorbij gaat, voor we bij het fort zijn. Ook dit is weer een super museum. Alles ligt er heel mooi bij, een mooi boekje met tekst en uitleg, maar we hebben onze eigen gids bij ons: Bink rent van kanon naar kanon en legt ons helemaal uit waar de kogel erin moet, waar het lontje aangestoken moet worden en hoe hard de knal is en wat er dan allemaal kapot gaat. Gelukkig zijn de kanonnen uit Nederland, dus dat beroep kan hij niet meer kiezen.
Ohhh als het niet regent, is het echt warm. Wat een top weer, maar wat is het warm.
Naast de uitgang van het fort staat een kleine warung met Javaans eten. Laten we wat uitproberen en opeten bij de grote speeltuin die we onderweg tegen kwamen. Hahaha ja dat is toch wel een stukje hemel: je kind lekker uitrazen in een speeltuin en wijzelf met een bami, sateetje en baka bana in de schaduw smikkelen. Hero speelt lekker op de grond naast ons. Altijd tevreden.
Daarna met z'n allen in de speeltuin en dan echt weer terug. De meneertjes worden moe en we moeten nog het hele eind terug fietsen. Dat gaat makkelijker als zij nog wakker zijn.
Na het boottochtje gaat Hero toch maar in de draagzak, dan kan hij rustig slapen en dat fietst voor mij makkelijker dan met 1 hand z'n hoofdje vasthouden als hij in het fietsstoeltje zit.
De terugweg is altijd korter gelukkig, maar ik heb het zoo heet, de kinderen ook, daarom zetten we flink de pas erin. Maar vlak voor we de stad in zijn, als ik een super lekker vaartje heb, opeens een auto vanuit een zijstraat voor me gaat rijden en voor een drempel echt hélemaal stil gaat staan, zodat ik ook moet afstappen.. dat is de druppel. Ik kom niet meer op gang en de moeheid en hitte deken wordt me echt te veel. Ik kan niet meer vooruit komen. Hero slaapt lekker in de draagzak, maar plakt aan me vast, m'n billen doen zeer van mijn stenen zadel en Wiebe en Bink raak ik kwijt. Die kunnen de vaart er wel in houden.
Vraag me niet hoe.. maar we zijn thuis gekomen, stukken gelopen, stukken gefietst, uiteindelijk wel weer Wiebe tegengekomen die alle twee de kinderen heeft overgenomen. Thuisgekomen meteen door naar bed met lekkere roze snoepjes.
de foto's komen iets later...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten