Suriname2012: vrijdag 9 maart IK BEN JARIG!!!

door prina
Ik ben jarig!!! Het is feest!! Bink komt naar me toegelopen om me te vertellen dat ik jarig ben! hahaha. Hij ziet de slingers hangen op onze veranda "Hee, mama kijk! papa heeft slingers voor je opgehangen. Wat lief."
"Euh.. ja hè?"

We gaan vroeg op pad, want we gaan dolfijnen zoeken! Om 8 uur in de auto om om 9uur op Leonsberg te zijn. Het lukt zonder al te veel stress. Samen met nog 3 andere mensen worden we door de bootsman en de gids Remy de Suriname rivier opgevaren. De vrouw van de gids heeft lekker gebakken voor ons: een lopend buffet met vissticks hahaha hoe ironisch, loempiaatjes en baka bana's. Met dat laatste maak je echt mijn dag :)

Bink vind het spannend en Hero zit relaxed op schoot. Hmm das een beetje vreemd, want de andere keren dat we in een boot zaten ging hij uit z'n dak. Het is super spannend om dolfijnen te zoeken. We zien vinnen en turen de horizon af naar nog meer vinnen én naar dolfijnen die wat meer kunstjes doen! De gids legt al uit dat het springtij is. Dat is de periode van het getij waarin het verschil tussen hoog- en laagwater het grootst is. Daarom vissen de vissers niet, want er is 'teveel' water, de vissen zitten dieper. Nu moeten de dolfijnen zelf vissen vangen, anders pikten ze van de vissers. De vissen zitten dieper in het water, dus de dolfijnen ook, ze moeten eerst zelf jagen, daarom zijn ze te druk voor kunstjes. Ach ja.. We hebben vinnen gezien. Het is leuk geweest. Ook lang genoeg geweest want Bink vraagt al of we er al zijn hahaha. De gids voelt zich wat bezwaard omdat we de dolfijnen niet echt goed hebben gezien en stelt daarom voor om ons een plantage te laten zien op Commewijne. Neeeee dat willen wij niet.. wij willen naar huis, dan kunnen de kinderen slapen.. maar de andere drie toeristen hebben al volmondig en enthousiast 'ja' gezegd. "Ik kan de baby ook wel dragen, hoor." biedt de gids meteen aan.

We meren aan bij de plantage Rust&Werk. het komt ons allemaal vaag bekend voor.. misschien zijn we hier 5 jaar geleden al geweest… ook de manier van gidsen komt bekend voor.. precies zoals het verhaal van Jeroen&Julia, we komen alles te weten van de planten die we onderweg tegen komen, maar eigenlijk niets van hoe het leven op zo'n plantage vroeger was. De huisjes waar de slaven in woonden, zijn er nu nog steeds. Nu wonen de arbeiders erin. Ze werken niet meer op de plantage, maar hebben ervoor gekozen om garnalen te kweken en te drogen. Het ruikt dan ook 'heerlijk' naar trassi.
We stoppen ergens voor een kleine plaspauze. We hebben gene buggy of een draagzak mee voor Hero, omdat we alleen maar op een boot naar dolfijnen zouden kijken. Ik zet Hero neer op de grond om met Bink naar de wc te kunnen gaan. Surinamers zijn gek op kinderen en het valt mij op dat voornamelijk Javanen over Hero kwijlen. Bink en ik komen van de wc en Hero zit op de schouders van onze Javaanse gids. We gaan weer verder. Hero zit prinsheerlijk. De gids zorgt dat hij voor mij loopt, zodat Hero me kan blijven zien. Maar volgens mij heeft Hero dat helemaal niet nodig. Als je Javaan bent kun je mijn zoon dus heel makkelijk stelen!
De verdere rondleiding is Hero door hem gedragen.

Half 2 zijn we allemaal weer doodmoe thuis. Snel eten en allemaal even slapen. Hahaha zo'n nieuw levensjaar hakt er meteen goed in :D

Half 5 zijn we weer wakker en eindelijk klaar voor de taart! De taart die Bink gekozen heeft staat al een paar dagen op ons te wachten en nu eindelijk mag het! Eddy en Terrence komen precies op het juiste moment met ene mooi boeket van eigen terrein.. helemaal oranje en rood en hele mooie tropische bloemen én een PRACHT kado.. maar ook een erg gemeen kado. Het is een mega mooi dik en groot boek met waanzinnig mooie foto's van Suriname en Surinamers. Waarschijnlijk zal ik in Nederland, elke keer als ik het boek open, de neiging hebben om vliegtickets terug te boeken. Een mooier kado had de Lob Makandra-crew niet kunnen verzinnen. Geweldig.

Begin van de avond, maar einde van de dag voor Nederland, heb ik nog net de Grootjes aan de lijn. Toch wel essentieel voor mijn verjaardag :) Wiebe stopt de kinderen in bed en Bella, een mooi lief meisje dat een jaar op LobMakanadra woont komt oppassen met een vriendin. Wiebe en ik gaan samen uit eten bij Warung Resa. Niet zo heel ver weg, maar wel echt mooi en lekker. We zitten zelfs in een heuse dierentuin. Zonder te hebben gesproken met het stelletje een tafeltje verder hebben we toch een heuse hilarische band. We ontdekken beiden een ontzettend grote kakkerlak, die heen en weer loopt over de grond. Volgens mij is ie wel 7cm lang. Het meisje een tafeltje verder kijkt elke halve minuut angstvallig achterom om te kijken waar het beest uit hangt en als ze 'm niet vindt met haar ogen springt ze een beetje op om zich helemaal om te kunnen draaien. Erg komisch, zeker omdat we elkaar afwisselen. Ik vind het ook niet erg fris. Maar we lachen ons helemaal rot als er opeens vlak over mijn hoofd een hele grote sprinkhaan op onze tafel springt! Gelukkig is de tafel ook erg groot, dus als hij daar blijft zitten is het goed. Maar nu zijn er dus TWEE beesten om in de gaten te houden.. en even later hupst er ook nog een grote [ja alles is vééél groter in Suriname] kikker langs. Hilarisch. Heel lekker gegeten en veel lol gehad. Wat wil je nog meer op je verjaardag.

Bij thuiskomst zit Hero op de schoot van Bella. ??? Hoe kan dat nou? Wij hebben alleen instructies gegeven voor Bink, want hij wordt wel eens wakker. Hero niet. "Dat doet 'ie anders nooit" Hij is gelukkig wel rustig, maar ook een beetje koud. Gek. Als we 'm weer in bed leggen snappen we waarom. De airco staat nog aan! op 22 graden [dat is heel koud hier hahaha.. alleen konden we op t moment niet lachen]
Om 1 uur horen we Hero nog steeds geluiden maken in z'n bed. Niet huilen of spelen.. maar toch geluid maken. Ik neme ene kijkje en hij zit rechtop in bed! Alsof het alweer dag is. Heel vreemd. Ik til hem eruit en merk dat hij zich te pletter zweet, maar ook erg koud is. Oh jee.. wat is dít nu weer? Wat moeten we nu doen? Ik snap niets van dit weer en hou zich dat verhoudt met ziek worden. Als de jongens in Nederland verkouden zijn, krijgen ze een trui om en blijven ze binnen. Maar hoe doe je dat hier? als het 30 graden is? En wat doe je als hij koud is en ook zweet?
We hebben nog steeds geen thermometer. Ze zijn alle twee al een keer ziek geweest, dus dat was wel voldoende voor deze periode vond ik. Nu baal ik. Omdat we alletwee niet weten wat we moeten doen én omdat we moe zijn wordt het een beetje een heen en weer ge-emmer. Hero is heel wakker en druk. Het lijkt haast alsof hij ADHD heeft! én koud én zweten. Als we z'n temperatuur niet weten, kunnen we zeker geen kant op. De dokter of het ziekenhuis zal dat allemaal als eerste vragen. En als we naar het ziekenhuis zouden gaan maar hij blijkt gene koorts te hebben, dan is er ook geen noodzaak om ons snel te helpen.. dat weten we al uit ervaring. Om 3 uur 'snachts besluit Wiebe om toch Eddy&Jennifer wakker te maken voor een thermometer. Ze worden wakker, maar door de verhuizing van november naar Suriname zijn nog niet alle dozen uitgepakt.. dus ja.. waar een thermometer zou liggen…? Ze weten het niet. "Vraag maar aan 'In de Ruimte' die hebben vast wel een thermometer bij de hand." Maar bij 'In de Ruimte' zijn alle hekken dicht en Wiebe heeft geen idee hoe hij daar iemand om een thermometer kan vragen.
Sjips.. dus zonder resultaat weer thuis. We proberen maar te slapen met Hero tussen ons in. Dat is zéker gene oplossing.. hij draait en draait en zweet. Toch maar weer in zijn eigen bedje en dan alle deuren open, zodat we 'm goed horen, mocht er toch iets niet goed zijn.