woensdag 8 februari We horen erbij!

als we niet uit eten kunnen, maken we het zelf: Bruine bonen met rijst

Groot nieuws: we horen erbij!! We hebben een Surinaams telefoonnummer! hahaha wat cool. Én ons toeristenvisum is verlengd [in NL kun je maar voor 30 dagen een toeristenvisum kopen, in Suriname moet je 'm daarna verlengen als je langer wilt blijven]. Eddie & Jennifer van Lob Makandra hebben ons opgehaald en deze dingen met ons geregeld. Wat heerlijk is het om mensen maar kort te kennen, maar toch al zo vertrouwd en gezellig met elkaar te zijn.

Vandaag zijn de rollen omgedraaid. Hero is de hele dag wakker geweest en Bink heeft een gat in de dag geslapen over Wiebe's schouder heen. Hij heeft de laatste tijd een spelletje in de auto of vliegtuig of als je hem draagt "Mama, ik ben in slaap gevallen" zegt 'ie dan en dan moet ik antwoorden "Oh das lekker. Ik maak je wel wakker als we er zijn" en gek genoeg gaat hij dan nog vaak slapen ook. Zo ook vandaag. Hij werd gedragen naar de Vreemdelingendienst voor ons visum, valt daar in slaap over Prina's schouder en blijft slapen terwijl hij wordt overgedragen aan Wiebe, we ergens anders koffie gaan drinken en de kinderen van Eddie & Jennifer ophalen van school. Met als gevolg dat hij niet gaat slapen voor 9 uur 's avonds hahaha en het leuke is.. het maakt allemaal niks uit.. niemand hoeft er 's morgens vroeg uit voor z'n werk.

's Middags kunnen we lekker spelen bij het zwembad van het resort. Bink heeft het naar zijn zin met een wegvliegend plastic tasje en Hero giert in het zwembad. Wat een paradijs.

We leren een mooi stukje cultuur. De hele middag zijn onze gastheren 'druk' in de weer met een barbeque en allerlei spullen. Ook zien we dat er familieleden en vrienden langzaam binnen druppelen. 'Oh gezellig! Ze hebben een familie barbecue.'
Wij eten zelf heel vroeg omdat de kinderen anders omvallen, en blijven daarna voor ons huisje wat lezen, schrijven, kletsen. Ons huisje staat aan het begin van het park en niet rond het zwembad zoals de appartementen.
De volgende dag spreken we een echtpaar in het zwembad. Er was aan hen gevraagd waarom ze geen zin hadden in de barbecue. 'Geen zin? We waren niet uitgenodigd.' Hadden ze geantwoord. "Hier bestaan geen uitnodigingen! Je komt gewoon."
Hahaha later is er nog eens op door gekletst, als Nederlander wil je niet teveel zijn, of onuitgenodigd, maar een Surinamer kan zich niet voorstellen dat iemand níet op hem zit te wachten. hahaha Wat een heerlijke instelling! Die moeten we gaan overnemen denk ik :D